In één klap was de reputatie van gevierd en gelauwerd wetenschapper Diederik Stapel vernietigd. En ook zijn vakgebied kreeg een knauw.

Stapel baseerde een aantal jaar geleden zijn wetenschappelijke publicaties deels op verzonnen data. En dat is fraude.

Bij reputatieschade is niet altijd sprake van kwade opzet of fraude.

Het kan ook gebeuren door slordigheid, of gewoon doordat mensen zich de (soms ongeschreven) regels niet goed eigen hebben gemaakt.

Reputatie is niet hetzelfde als imago

Reputatie is gebaseerd op wat iemand doet.
Imago op wat iemand zegt.

Onlangs coachte ik Martijn. Met zijn reputatie was het niet best gesteld.

Hij was op non-actief gezet. Medewerkers van verschillende afdelingen hadden over hem geklaagd. Zij vonden dat hij een angstcultuur gecreëerd had door een dwingende, controlerende manier van leidinggeven en communiceren.
Maar Martijn voelde zich door de directie veroordeeld, zonder de kans te krijgen om uit te leggen waarom hij zo handelde.
Bij zijn bedrijf was geen reputatiebeleid. Over de waarden die binnen het bedrijf golden, werd niet gesproken met managers en medewerkers. De waarden veiligheid, betrokkenheid en openheid werden zowel door Martijn als door de directie geschonden.

Een deskundige op het gebied van reputatie is mijn TA-collega, Maarten Kouwenhoven. Hij is auteur van het boek Reputatiekunde.

Dat gaat over het ontwikkelen van een reputatiebeleid binnen organisaties. Het opbouwen van een positieve reputatie door gedrag dat gericht is op het vestigen van een goede naam. Waarbij medewerkers beloond worden als ze handelen volgens de waarden van de organisatie en in onderling overleg een manier wordt bedacht om geschonden waarden te herstellen.

Reputatiekunde is een vrij jong vakgebied. Ik ben benieuwd, is er binnen jouw organisatie een reputatiebeleid?